Geschiedenis van TC Oostakker

Het prille begin: 1976

Toen er plannen werden gesmeed om in Oostakker een sporthal te bouwen en tevens de aanleg van buitenterreinen te voorzien, vatten enkele tennisminnende mensen het idee op een club te stichten om de tennisliefhebbers van Oostakker de gelegenheid te bieden te tennissen in georganiseerd verband. Zo werd onze club op een zwoele zomeravond, 24 juni 1976, bij een temperatuur van 30°C (er waren toen blijkbaar nog echte zomers) boven het doopvont gehouden.

Hoewel de fusie van de gemeenten in zicht was, wou men toch de uitdrukkelijke verbondenheid met Oostakker behouden en werd de originele naam “Tennisclub Oostakker” gekozen. Piet Knippenberg nam het voorzitterschap op zich. Bij de bevoegde instanties werd dan ook aangedrongen om het aantal tennisterreinen in de nog te bouwen sporthal te vermeerderen tot drie buitenterreinen (oorspronkelijk slechts twee voorzien) en drie binnenterreinen (oorspronkelijk maar één voorzien).

Via de gebruikelijke kanalen van advertentie- en parochiebladen werd in 1977 naar leden gezocht. Met geleend materiaal (ballen en rackets) bij Bloso startten de eerste lessen in de zaal van de Zusters te Lourdes en in de sporthal van Sint-Amandsberg, dit in afwachting van de openstelling van de stedelijke sporthal Wolfput. Dit laatste gebeurde op 29 oktober 1977 en er werd meteen een tennisdemonstratie gegeven. Weliswaar niet door spelers van onze nieuw gevormde club maar door gelegenheidsspelers.

Al gauw bleek de vraag naar tennis groter dan het aanbod van de terreinen: 108 tenniskandidaten vonden uiteindelijk hun gading bij de club. Sommige spelers binnen Tennisclub Oostakker maakten vlug vorderingen en zo konden die op hun beurt hun kennis doorgeven aan de anderen. Zij stonden er borg voor dat er regelmatig training en begeleiding naar de andere leden plaats vond. In 1980 sloot Tennisclub Oostakker, nu al even goed gekend onder de naam TCO, aan bij de Vlaamse Tennisvereniging en deed met één ploeg mee aan de interclubwedstrijden. Ook open tornooien waren niet meer vreemd voor onze leden, en niet minder dan vijf tennisleden zagen in één jaar hun inspanningen beloond met een klassement van C30/2.

Alles draaide op volle toeren, clubkampioenschappen, interclubwedstrijden, open tornooien, vriendschappelijke ontmoetingen, dineetjes, soupeetjes: kortom de club stond er! Zelfs een tennisrobot werd aangeschaft om te voldoen aan de vraag van de leden. De club werd een hechte combinatie van competitie en recreatie en dat die twee hand in hand kunnen gaan, bleek uit de vele aangename uren op en naast het terrein.

De vraag van nieuwe kandidaat-leden (zelfs van ver buiten de Oostakkerse grenzen) om tot die gezellige club te kunnen toetreden, waaraan voorlopig geen gevolg kon worden gegeven gezien het beperkte aantal uren dat we in de sporthal ter beschikking hadden, alsmede de nood van de club aan een eigen clublokaal, deed de verantwoordelijken uitkijken naar nieuwe horizonten. Er werd gezocht naar een passende locatie om tennisterreinen met een clublokaal aan te leggen.

De verhuis naar het tenniscomplex Ter Waele

Christiane De Waele, die nog gronden ter beschikking had waar eventueel de droom kon verwezenlijkt worden nam contact op met Piet Knippenberg (toen nog voorzitter) en Georges Vermassen (de volgende voorzitter). De BVBA Ter Waele werd opgericht en engageerde zich ertoe drie terreinen aan te leggen en een clubhuis te bouwen. Tennisclub Oostakker verbond er zich toe om met zijn leden van die nieuwe infrastructuur gebruik te maken. Er werd een samenwerkingsverband gesloten dat trouwens heden ten dage nog altijd geldig is. Er werd, na prospectie en advies te hebben ingewonnen, geopteerd voor drie all-weather terreinen in polyurethaan. Een echte uitdaging voor Vlaanderen, gezien dit een nieuw procédé was en zeker niet de goedkoopste oplossing.

Nadat het BPA (Bijzonder Plan van Aanleg) was gewijzigd kon door de firma Lanckriet uit Kortrijk met de werken begonnen worden. De officiële opening van de nieuwe terreinen vond plaats op 1 april 1986 waarop door heel wat gerenomeerde spelers demonstratiewedstrijden werden gegeven. Een jaar nadien reeds werd de verlichting geplaatst door de firma Stamo uit Kortenberg, specialist in sportverlichting. De club leefde vanaf nu dag en “nacht”. Van meet af aan kenmerkte de samenwerking tussen de BVBA Ter Waele en Tennisclub Oostakker zich als open en opbouwend, met oog voor zowel de recreatieve als de competitieve speler. Het clubhuis bracht mee dat ook het après-tennis volop zijn intrede deed, een begrip dat nog altijd centraal staat bij TCO.

Heel wat activiteiten werden en worden nog steeds op Tennisclub Oostakker in de Edmond Ronsestraat georganiseerd. Memorabele “nachten”, vriendschappelijk ontmoetingen, interclubdeelname (met zes ploegen), open tornooien, jeugdwerking, recreatie, competitie, themadagen, weekends, droppings, kaartavonden, quizzen, petanque, ... Het zijn allemaal zaken die niet vreemd zijn aan de werking van Tennisclub Oostakker. Een club met een hart voor zijn leden die een hechte sfeer weet te bewaren. En als toemaatje werd ondertussen ook de tennisrobot vervangen door een heuse ballenmachine.

Nieuwe terreinen

In 2002 werd er niet alleen overgeschakeld op de euro, maar ook onze terreinen ondergingen een ware metamorfose. Met spijt in het hart namen we na 16 jaar afscheid van onze vertrouwde terreinen van polyurethaan en schakelden we over op het alom gekende brique pilée (vanaf dat jaar keurde de VTV nu toch ook wel kunststofterreinen goed voor competitie op nationaal gebied zeker...). De natste winter ooit zorgde ervoor dat de verbouwingswerken niet van een leien dakje verliepen. Maar waar een wil is, is een tennisterrein zegt men, dus... kwam alles dik in orde. Bij het aanleggen van de nieuwe terreinen werd tevens een automatisch besproeiingssysteem ingebouwd, wat alle voordelen inhoudt voor de leden maar zeker voor de onderhoudsploeg van de terreinen. Ook het clublokaal werd tezelfdertijd onder handen genomen (vergroot, centrale verwarming zelfs tot in de douches, aangepaste verlichting, enz..), zodat het er voortaan nog aangenamer vertoeven was dan ooit te voren.

In 2003 werd door de leden (vrijwilligers) gezorgd voor een afwateringssysteem om de terreinen bij het typisch Belgisch weertje in alle omstandigheden zo optimaal mogelijk te houden. In tegenstelling tot het seizoen voordien was het dan weer uitermate droog, maar de noodzakelijke (af en toe) plensbuien bewezen toch dat het systeem doeltreffend is.

Ook naar 2004 toe werden opfrissingswerken uitgevoerd. Dankzij de medewerking van de leden werden de douches in een nieuw kleedje gestoken of, beter gezegd, helemaal vernieuwd, zodat we ons op een hygiënische manier na een partijtje tennis konden verfrissen alvorens aan de après-tennis te beginnen.

2006 was een lustrumjaar waarin we dertig jaar TCO vierden. Luc Knippenberg (zoon van onze eerste voorzitter), nam de taak op zich de viering in goede banen te leiden. De jaren bleven nadien voorbijgaan en in Oostakker bleef men in de 21e eeuw enthousiast verder tennissen op het echte rode brique pilée.

Jonge bestuursploeg

In 2014 staat de club voor een nieuw kantelpunt: het bijna volledige bestuur besliste een stap opzij te zetten en een groep jonge snaken gaat het avontuur aan. Met een nieuw elan willen ze vooral voortbouwen op de stevige fundamenten van de club. Plezier, op en naast het terrein, staat voorop. Met de hulp van de talrijke trouwe vrijwilligers hoopt het bestuur op nog vele prachtzomers op TCO. Deze ambitie werd kracht bijgezet door de Heren 7 interclubploeg: zij zetten de sterkste prestatie in de clubgeschiedenis neer door provinciaal kampioen te worden en in september na een Belgische tournee slechts in de finale van de nationale eindronde op hoogst dramatische ergens in de Antwerpse Kempen te plooien met 5-4.

Ondertussen werden onze terreinen door het befaamde RUP 167 omgezet tot bouwgrond, wat voor vele leden, samen met het opkomende padel, het teken was om andere oorden op te zoeken wegens de onzekerheid over de toekomst van de club. En dan kregen we tegelijk ook nog eens een pandemie over ons heen...

Hybride model en grote investeringsronde

In 2020 gaven 5 van de 7 bestuursleden er de brui aan waardoor Piet De Pauw en Joost Ackerman op zoek moesten naar vers bloed. Daar reageerde Pieter Van De Vyver op, die als ondernemer zijn schouders onder de club zal steken. Hij investeert in kantine, groenomgeving, terreinen en een tennisschool samen met topcoach Appolonia Melzani. Piet De Pauw (voorzitter) en Joost Ackerman (secretaris) blijven op post bij de VZW en richten zich met een groep vrijwilligers op ledenactiviteiten. Het contract met Christiane werd nog maar eens voor 6 jaar verlengd.

De historiek van TCO is dus nog lang niet aan zijn einde... zorg dus dat je er bij bent om verder die toekomst van Tennisclub Oostakker uit te tekenen!

(met dank voor de informatie aan: Piet Knippenberg, Georges Vermassen, Valeer Denoyette en Luc Bauwens (gewezen voorzitters), Daniel Segers, Luc Knippenberg, Christiane De Waele, Piet De Pauw, Joost Ackerman, Koen Ackerman, en al diegenen die we vergeten op te sommen)